هرچه دوست داری بگو

*سام علامه

روزگار بدجوری بی معرفت شده است ... شاید از خواص انرژی هسته ای باشد .... که بعضی ها مانند دولت مردان ایران غنی نکرده داد سخن سر می دهند و  حرفهای گنده تر از دهانشان می زنند .... این استقلال فکری و ذهنی ارثیه دولت جدید است و رسیدن به مقاصد صلح آمیز هسته ایی گویی در ملت شریف این  مرز پر گوهر نیز رسوخ کرده بطوری که رفقای دیروز روسبیان دوزاری را جلو می اندازند برای  طرح عقاید و افشاگری .... قلم بدستان نوپای روزی نامه های پایتخت اینقدر غذای حاجت بر سر و صورتشان ریختند که از یاد برده اند پشت سر چه کسانی حرف بزنند و چاک دهان پاره کنند ... اما برای این بنده سر و پا تقصیر هیچ خیالی نیست ... چون در گوشه ایی از این دنیا با عشق ابدی ام زندگی می کنم و آرامش دارم ... حالا هرچه دوست دارید بگویید و خودتان را بزرگ جلوه دهید که با فلاش تانک های امروزی شما هم به جایگاه پدران و مادرنتان می پیوندید...همین!

پی نوشت : عروسک عشق ... دلش گرفته بود ... کیفش را گم کرده بود ... غصه خورد ... لبش را ورچید ... در آغوشش گرفتم ... دوباره دستانم را به سویش پل زدم ... شاه ماهی موسیقی ایران را برایش زمزمه کردم :

برای خواب معصومانه عشق

                                                   کمک بستری از گل بسازیم

              برای کوچ شب هنگام رفتن

                                                                               بیا با دستهای هم پل بسازیم