اینهم دیگر بهانه نیست

سلام .... بازهم بعد از غروبهای طولانی در برابرم هستید.... دیگر این خطوط بهانه نیستند ..... این حس خوشایندی نمی دهد .... تکرار مکررات شده است زندگی ..... دیروز که با عروسک عشق همکلام بودم ..... از حس رفتن گفتم .... او بازهم خندید ولی من باورش دارم که این روزهای آخری هستند که هستم ..... که قرار است باشم ...... دیگر به هیچکس نمی گویم .... می خندید .... که این دیوانه است ...... و یا یک افسرده غمگین .... ولی من خواهم مرد .... شاید امروز .... شاید هم فردا .................!