خیابان پهلوی و................!

هوا بدجوری گرم شده .....اما نه به گرمای خاطراتی که از آفتاب سوزان دوران غربت نشینی دارم .....مانند دوران کودکی ام شدم....دوران خوش نیمکت و کلاس ......ته کلاس نشستن و سیگار یواشکی روشن کردن ..... مقاله های ابرار ورزشی را نوشتن ... و سالار تابستان  تجدیدی های بی مرز... که قطار شده در صفی منظم در برابر زحمات یکساله مان قرار می گرفتند .... و کلاس های جبرانی که محدود می شد در سکوهای پارک شاهنشاهی و بس .... وقتی از خیابان پهلوی می گذرم تمام حسهای نوستالژی عالم در وجودم رسوخ می کند .... درخت به درخت این خیابان پر از خاطره است ....و هر درخت سایبان یک باور سبز ....امروز حالم خوب بود ... نمی دانم چرا ؟ ... وقتی یادداشت دیروز را برای پدرم خواندم ... سری از افسوس تکان داد و رفت ... مثل همان کبریت خاموش شده .... نمی داند چه می کنم .... حرص می خورد تا افسوس .... به هر حال قرار بود دیگر از مرگ ننویسم .... ولی این موجود غریبه چند وقتی است مهمان لحظه های تنهایی من شده .... نمایان می کند خود را در میان هیاهوی این روزگار .... راستی ! عروسک عشق هم خوب و خوش با 2 کیلو اضافه وزن برای روز تولدش ثانیه ها را می شمارد ... آرامم می کند وقتی کلام به کلامش می دهم .... کاش می ماندم .... نمی مردم .... همین !