تا صبح کنار پنجره باران زده

تا صبح کنار پنجره تمام خاطرات بارانی خودم را مانند  های  مانده روی شیشه مرور کردم و گریستم .... بدجوری باران می زد ... سخت و سرد ... وقتی برای اولین بار عاشق شدم ... وقتی دست انداختم و قطره قطره اش را جمع کردم .... سیگاری آتش می زنم ... بهمن مانده و خشک در این هوای لطیف و پائیزی .... سردم شد .... می چسبد ... با هر پک عمیق اگر کفر نباشد خدارا می بینم ... در برابرم است و هه چیز رابه یادم می آورد ... من پر از گناهم ..... نگران و عرق کرده ... روان می شوم بسوی باران ... زیر باران ... یا هر قطره اش .. پاک می کنم روح را ... عشق را ... زندگی را ......!