این قصه تکراری...

بامداد را بازهم با باران و غصه هایش در این تعطیلی آخر هفته شروع کردم ..با خبر رفتن گرشا رئوفی ....یار مهربان سینمای فارسی .......آخرین نسل از سینمای بی  ادعای ایرانی..... با صدای پدر عزیز تر از جانم ...و این نخ های ناتمام سیگار که از صبح می کشند شیره های وجود مرا ....برای دیدن مادرم ثانیه های را می شمارم ....عجیب دلتنگم ....دلم یک سبد آغوش مادر می خواهد ...تشنه آنم که سر بر زانوهای خسته اش بگذارم ..... یک فصل سیر گریه کنم .... زل بزنم به چشمان پر سئوالش و سکوت کنم که جان کلام است سکوت ...... این دلتنگی من برای شما قصه ایی است تکراری ....  می دانم .......!