هیچ رده پایی از امروز نمی یابی....!

برادرم زنگ زد و گفت این چه عکس عهد بوقی است که گذاشتی ...؟! وقتی خیره شدم در آینه دیدم واقعا؛ حالا این عکس هم تبدیل به خاطره شده ....خاطره ایی بی انتها از روزهایی که رفتند و دیگر باز نمی گردند ....حالا خیلی چیزها عوض شده .....۸۰ کیلو از آن کیلوهای اضافه را کنار گذاشته ام ...... موهای کم پشتم کم پشت تر شده با چند رگه سفید که حالا شفاف تر خودشان را به رخ آینه می کشند ..... اما هیچ کدام خوشمزه تر از  پیغام نهال نبود که دوستش دارم بخاطر صداقت بی انتهایش ..... که رسما پیرمان کرده بود ....ولی غافل از انست که منهم بیشتر از بیست و چند بهار ندیدم ..... فقط عاشق این گذشته بی تکرارم ...با سینمای فارسی زندگی می کنم ......من هنوز وقتی سوار موتور می شوم یاد رضا موتوری مسعود کیمیایی می افتم و صدای فرهاد در گوشم می پیچد که می گفت (( یک مرد بود یه مرد ...)) ....هنوز وقتی ناحق شدن حقی را میبینم به یاد  ((علی بل بل)) می افتم  و خودم را  می اندازم وسط معرکه....هنوز هم که هنوز هست .....به یاد فیلمهای فارسی کاسه آب یخ بالای سرم می گذارم تا سیراب شوم از تشنگی بعد از مستی ..... هنوزم هم که هنوز است آغاسی و سوسن گوش می دهم و اشک میریزم.....نهال جان ! قد ما کوتاه است چون به دیوار امروز نمی رسد ...شما جوانان زیادی قد کشیدید و با فردا زندگی می کنید !

پی نوشت : دیروز آلبوم فیروزه را خریدم ....کاری از سیاوش قمیشی که رفیق است و فراموش کار .... آهنگ ترانه بارونش را دوست دارم .....بخصوص بند اول این ترانه را :

 بوی بارون ...شب شرجی ....دل آسمون گرفته

                                                       یاد خوب با تو بودن ...یاد اون کسی که رفته