کاجی نشاندی به خانه ......

اول سال است …… در این جا که من و دومیلیون ایرانی دیگر قرار گرفته ایم ...... آیا به راستی قراری هست؟…… نمی دانم از سرعادت نوشتم ..... دیشب که شب اول سال بود بیشتری در میهمانی بودند و امروز تعطیل است و همه جا ساکت و سوت و کور.
اول باید تبریکی نثار همه ایرانیانی کرد که به هر حال میهمان و یا ساکن سرزمین هائی هستند که امروز روز اول سالشان است و چه بخواهند و چه نخواهند از امروز سالی دیگر برایشان ورق می خورد. دیگر آن که آدم ها از سال و قرن و فصل و مقاطع تاریخ برای نوعی خانه تکانی و تحول بهره می گیرند وبد هم نیست. من هم تصمیمی گرفته ام که اگر بتوانم اجرا کنمش بهتر خواهد بود و آن نوشتن هر روزه یادداشتی کوتاه است.
آلان نیمه های شب است و من با خود می گویم که اگر همه آن چه را در می یابم بر این صفحه نسپارم به خودم به قلمم و به شما که این کلمات را می خوانید به نوعی خیانت کرده ام و اگر به حساب این که حرفم را خیلی ها نمی پسندند از گفتن آن خودداری کنم به معامله ای تن داده ام برای خوش آیند شما که در مرام ما دست کمی از آن خیانت ندارد. به ویژه که امروز نه در بندم و از دنیا بی خبر و نه عاملی مجبورم می کند به سانسور خود. این رنج را تحمل کرده ام پس برای چه. لابد برای این که آن چه به عقلم می رسد بگویم و از ناخشنودی کسی ابا نکنم.
حرفی که در گلویم هست به طور خلاصه روی دیگر سکه هست. شاید باشند کسانی بر این باور که راه واضح و همواری وجود دارد که سعادت همگان و رفاه و آبادانی کشور و خوش حالی مردم ما در آن است ولی آن ها که مسوولند و صاحب اختیار به آن راه تن نمی دهند.

روزگارتان آفتابی و دلهایتان سبز.....   سال 2008 هم مبارکتان باد ....