کاغذ خط خطی
درباره سینما ...ورزش...اجتماع....و هزار حرف خاکستریکاغذ خط خطی
درباره سینما ...ورزش...اجتماع....و هزار حرف خاکستریدرباره من
به شهادت شناسنامه ... در خرما پزان مرداد به دنیا آمدم و خواسته و ناخواسته آواره این زندگی شدیم .... ۱۴-۱۳سال بیشتر نداشتم که مهر روزنامه نگاری خورد تخت سینه ام و نوشتن شد حرفه ام .... و حالا سخت ترین کار دنیا نوشتن است ... آنهم عاشقانه نوشتن ....چاپ بیش از ۱۰۰۰ مقاله در روزنامه های وطن ..... کار کردن در تلویزیون ایران ....و تلویزیون طپش که این آخری را برای همیشه در کارنامه پر فراز نشیب زندگی ام می گذارم که دوستش دارم و به آن افتخار می کنم ...... تنهایم و این تنهایی را دوست می دارم.....و تنها دلخوشی ام این خطوط است و رسیدن به نوشته هایی که قرار هستند متولد شوند در فرداهای روشن ...در آزادی مملکتم ....ایرانم ...
ادامه...
روزانهها
همه- I want you know وبلاگی جدید که کلی حرف برای گفتن دارد
پیوندها
- کاغذ های خط خطی من
- نقد و بررسی وبلاگها
- برای دوست دخترا و دوست پسرا
- وبلاگی خوب از دوست عزیزم رضا
- شیرین و داستانهای تنها بودنش
- نهال .و یا همان فازمتر .و یا رفیق همیشه
- سرخ ......رفیق قرمز و پایدار
- I want you know
- فرزاد ..... یار پنج‌شنبه ی من
- اشکان...برادرم...پسرم....رفیقم
- هیچکس نمی داند من هستم (وبلاگی از دوستم مریم)
- اینهم وبلاگ بچه نداشته ام...می آید بعد از ۹ ماه و ۹ روز
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- سام علامه 245
بایگانی
- دی 1390 1
- آبان 1390 1
- خرداد 1390 1
- فروردین 1390 1
- دی 1389 1
- آبان 1389 1
- مهر 1389 1
- مرداد 1389 2
- خرداد 1389 2
- اردیبهشت 1389 1
- اسفند 1388 1
- آذر 1388 1
- آبان 1388 1
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 1
- فروردین 1388 1
- بهمن 1387 2
- دی 1387 2
- آذر 1387 3
- آبان 1387 2
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 4
- تیر 1387 5
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 3
- بهمن 1386 9
- دی 1386 12
- آذر 1386 17
- آبان 1386 19
- مهر 1386 27
- شهریور 1386 21
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 18
- خرداد 1386 14
- اردیبهشت 1386 8
- فروردین 1386 18
- اسفند 1385 17
- بهمن 1385 8
آمار : 191756 بازدید
Powered by Blogsky
موندنی باشی همیشه
دیروز دلم تنگ شد ... وسایلم رو جمع و جور کردم ... تمام زندگی من فقط یک چمدان آبی ست .... که همه جا با من همسفر است .... دویدم تا خودم را به خانه پدری برسانم .... اما به یکباره یادم افتاد من اجازه ندارم وارد مملکتم بشم..... مسخره است نه ؟!
سام علامه
پنج‌شنبه 3 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 12:12 ب.ظ
چی بگم والا ....
خربزه و... لرز و... اینجوریاست دیگه ...
یه زنگم بزنی به جایی بر نمی خوره ... !!!!
سلام سام عزیزم!میدانم روزی میشود که بیایی و تمام دلتنگی هایت تمام شود!آن روز دیر نیست!مطمئن باش!
خوشحالم که اینجا رو پیدا کردم!اگه پیش من بیای اینقد خوشحال می شم!
؛شادی؛
سلام من یکی ازطرفدارانت هستم ولی سعادت اینو نداشتم که تا حالا سری جدید کات رو ببینم چیکار کنم سرکار میرم تا حالا کسی بهت گفته که ساعت پخش برنامه ات زیاد مناسب نیست کاش میشد یکبار دیگه تو هفته تکرار بشه مرسی به خاطر تمام زحمتهایی که میکشی همیشه واست دعا میکنم
ُسلام سام ..
دل منم گرفت ...نمیدونم چرا اما آروز میکنم زود تر بتونی برسی به خونه ی پدری و آرامش اون خونه ی در کنار خانواده بودنو حس کنی ...
یکی بود میگفت من هر سال که میام ایران تا سال بعد فقط توی خاطراتم زندگی میکنم ...خاطراتو داشته باش سام ...
سلام... حالت خوبه... انشالاکه یه روزی میای... شاد باشی... عکسهای جدید سام رو آپ کردم... بیا ببین.
ممنونم...انشالا که شاد باشی.
نه مسخره نیست...دردناکه!! و دردناکتر ویرون شدن خونه پدری...خونه پدری...مملکتمون
نمیدونم..چی باید بگم..اما میدونم پسر دایی خودمم..چند سال دیگه نمیتونه بیاد ایران..به خاطر سربازیش:(