پس از چندی انتظار

((ویگن ... سلطان جاز موسیقی ایران زمین ....در آستانه سالگردش .... زمزمه اش می کنم در این غربت بی انتها ))

نبودم .... یعنی نیستم .... بازهم خودم را گم کرده ام ...پس نپرس معلوم هست کجایی ؟ که نیستم .....اینروزهاخلاصه می شود به یک ترانه آنهم از ویگن که چنگ میزند دلم را و یک فصل سیر گریه ام را در می آورد.وقتی می خواند من همان آواز خوانه مردم پاکم هنوز .... یاد تمام روزهای تلخ و سرد خودم می افتم که چه با عشق عرق ریختم و نوشتم برای این مردم پاک .....بی ادعا بودم و هستم و عاشقانه این خطوط را خط خطی می کردم ..... حال و روزم خراب است فقط همین را بدانید ......