کاغذ خط خطی
درباره سینما ...ورزش...اجتماع....و هزار حرف خاکستریکاغذ خط خطی
درباره سینما ...ورزش...اجتماع....و هزار حرف خاکستریدرباره من
به شهادت شناسنامه ... در خرما پزان مرداد به دنیا آمدم و خواسته و ناخواسته آواره این زندگی شدیم .... ۱۴-۱۳سال بیشتر نداشتم که مهر روزنامه نگاری خورد تخت سینه ام و نوشتن شد حرفه ام .... و حالا سخت ترین کار دنیا نوشتن است ... آنهم عاشقانه نوشتن ....چاپ بیش از ۱۰۰۰ مقاله در روزنامه های وطن ..... کار کردن در تلویزیون ایران ....و تلویزیون طپش که این آخری را برای همیشه در کارنامه پر فراز نشیب زندگی ام می گذارم که دوستش دارم و به آن افتخار می کنم ...... تنهایم و این تنهایی را دوست می دارم.....و تنها دلخوشی ام این خطوط است و رسیدن به نوشته هایی که قرار هستند متولد شوند در فرداهای روشن ...در آزادی مملکتم ....ایرانم ...
ادامه...
روزانهها
همه- I want you know وبلاگی جدید که کلی حرف برای گفتن دارد
پیوندها
- کاغذ های خط خطی من
- نقد و بررسی وبلاگها
- برای دوست دخترا و دوست پسرا
- وبلاگی خوب از دوست عزیزم رضا
- شیرین و داستانهای تنها بودنش
- نهال .و یا همان فازمتر .و یا رفیق همیشه
- سرخ ......رفیق قرمز و پایدار
- I want you know
- فرزاد ..... یار پنجشنبه ی من
- اشکان...برادرم...پسرم....رفیقم
- هیچکس نمی داند من هستم (وبلاگی از دوستم مریم)
- اینهم وبلاگ بچه نداشته ام...می آید بعد از ۹ ماه و ۹ روز
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- سام علامه 245
بایگانی
- دی 1390 1
- آبان 1390 1
- خرداد 1390 1
- فروردین 1390 1
- دی 1389 1
- آبان 1389 1
- مهر 1389 1
- مرداد 1389 2
- خرداد 1389 2
- اردیبهشت 1389 1
- اسفند 1388 1
- آذر 1388 1
- آبان 1388 1
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 1
- فروردین 1388 1
- بهمن 1387 2
- دی 1387 2
- آذر 1387 3
- آبان 1387 2
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 4
- تیر 1387 5
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 3
- بهمن 1386 9
- دی 1386 12
- آذر 1386 17
- آبان 1386 19
- مهر 1386 27
- شهریور 1386 21
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 18
- خرداد 1386 14
- اردیبهشت 1386 8
- فروردین 1386 18
- اسفند 1385 17
- بهمن 1385 8
آمار : 188006 بازدید
Powered by Blogsky
زندونی از دیوار بیزاره
زندان بودم ..... بخاطر چند استکان الکی .... چسبیده به خلیج فارس .... با ماشینی که واژگون کردم و ۱۵ روز را پشت میله های زندان سپری کردم ..... نبودم ..... هنوز هم نیستم .... آن دیوارهای بلند در این گرمای ۵۰ درجه هیچگاه از من دورنمی شوند ..... فعلا؛ این چند خط را قبول کنید تا برایتان بیشتر وصف این روزها را روایت کنم .... با دلی تنگ .... از دخترم ... مادرم ... پدرم .... ایرانم .....!
سام علامه
یکشنبه 12 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 09:47 ب.ظ
چی شده بودی ؟
چرا انقدر دلگیری ؟
چی بهت بگم آخههههههههههههههههههههههه ....
سلام رفیق سام . خوبی ؟
آقا شرمنده بخدا . من این مدت اصلن نتونستم بیام . میانترما دهنمو با آسفالت یکی کرده بود .
خداوکیلی خیلی دلم برات تنگ شده بود .
راستی تولد دخترت رو هم تبریک می گم .
منم یه مدت توی همین وطن بازداشت موقت بودم . دوران وحشتناکی بود . خیلی طول کشید تا اونهمه تحقیر و صدای فریاد های شکنجه دیگران رو فراموش کنم .
ولی هنوزم بعضی شبا خوابشو میبینم .
آزادی کجاست رفیق ؟ اونجا هم زندان دارن ؟